"I dunno who said "only the dead have seen the end of war". I have seen the end of war. The question is, can I live again?”
Met deze prachtige quote en een wijze levensles is de film afgesloten en is het daarbij ook gelijk de aftrap geweest van het nieuwe filmjaar. Deze film die ik via ‘HBO Max’ heb gekeken was enkele dagen geleden al op mijn radar terecht gekomen (nog voor de jaarwisseling) veelal omdat de film gebruikt wordt met quotes op de app ‘TikTok’. Hierdoor werd ik erg nieuwsgierig om wat voor een film het ging en ben ik het gaan opzoeken (dit was de scene waar de twee broers bij de schaatsbaan zitten). En eigenlijk elk jaar kijk ik standaard op één januari een goed beoordeelde film van meestal mijn favoriete acteurs (in dit geval ‘Jake Gyllenhaal’). Ik moet zeggen dat ik mij uitstekend heb vermaakt met de film, al was het natuurlijk helemaal geen prettig onderwerp waar het overging. Dit kun je eigenlijk als twee verschillende onderwerpen zien.
Toch mocht het misschien wel wat harder. Al vraag ik me dan wel af of dat de goeie bewoording is voor een film als dit (met dit onderwerp) maar, veel drama scenes wisten me toch niet altijd even hard te grijpen. Ze raakten mij wel, dat was overduidelijk gezien het feit dat ik toch heel aandachtig heb gekeken naar de film alleen, had ik er misschien iets meer van verwacht. Zeker het einde is toch wel wat teleustellend te noemen waar ik misschien toch wat had verwacht dat ze wat harder waren. En misschien dacht ik daarom wel dat de zelfmoord er zou komen, gelukkig maar dat het niet gebeurd was (en ik had het ook zeker niet gewild), alleen het maakte de scene misschien nog wat onnodig, of in die richting? Ik weet niet zo heel goed hoe ik dat moet verwoorden, al had ik er gewoon wat meer van verwacht.
Daarnaast is de film vooral rustig. Er gebeurt niet heel veel, het spektakel in ‘Afghanistan’ is heftig maar, ik denk dat het voor de soldaten die het zeker echt mee gemaakt hebben nog wat heftiger zou overkomen. Het uitbuiten en de ontvoering was wat dat betreft nogal kort. En dat is ook wel een geval van deze hele film, de film kent geen lange speelduur en ik heb het gevoel dat hij daarom ook niet echt goed uit zijn verf kwam. Ook de woede-uitbarsting die hij kent in de keuken mocht voor mij toch echt wel wat heftiger zijn. En ook wat langer, het werd dusdanig afgekapt (met de komst van ‘Gyllenhaal’ die zijn broer wou redden) dat het eigenlijk niet goed naar buiten kwam en misschien zelfs wat onnodig aanvoelde.
De cast is wat dat betreft waanzinnig. ‘Jake Gyllenhaal’ bewijst maar weer eens één van mijn favoriete acteurs te zijn en mijn waardering voor hem blijft maar groeien. Waanzinnig goeie acteur die ook hier vrij sterk in speelde, al was het niet zijn beste werk. Ook ‘Natalie Portman’ speelde een vrij sterke rol, ze is overigens ook een prachtige actrice, zowel van buiten als van binnen, ze zet meestal goede rollen neer (die ik tot nu toe heb gezien). Ook hier is haar rol prima, niet te overdreven en de rust was een prachtig contrast. ‘Tobey Maguire’ deed het in mijn ogen prima, zijn rol vond ik niet zo sterk als de eerder benoemden. En dat heeft vooral met één ding te maken, het moment van de komst terug naar huis is in mijn ogen minder sterk van zijn kant. ‘Maguire’ was op het begin van de film waar zijn personage nog vrij rustig was, erg goed. Dat is hoe hij acteert, dat is waar hij goed in is. Daarna wanneer hij terug komt en hij eigenlijk thuis komt met een enorme trauma vond ik hem gewoon niet sterk, de woede kwam gewoon niet door en het raakte me niet altijd even goed. Ik denk als ze daar een ander voor hadden gecast, wellicht een grotere naam die het ook sterker doet, dan was de film al echt een heel stuk beter geweest.
Het verhaal vond ik overigens gewoon prima, al was het niet echt een heel spektakel. We volgen een familie waarvan twee broers. ‘Sam’ is een marinier, wat in ‘Amerika’ natuurlijk een heel belangrijk iets is en waar je roem voor krijgt. ‘Tommy’ staat wat dat betreft tegenover hem, en kent dit niet. Hij zat in de gevangenis en komt vrij. ‘Sam’ wordt weer op uitzending gestuurd waar hij neerstort met de helikopter en gevangen word genomen. Bij het thuisfront denken ze dat hij is overleden en daar is een groot verlies gaande die ze moeten verwerken. Tijdens dit verlies komen ‘Tommy’ en ‘Grace’ steeds dichterbij elkaar als ze elkaar zoenen. Meer is er volgens mij ook niet gebeurt althans dat heb ik niet gezien. Enfin, ‘Sam’ komt weer thuis en dan blijkt er een ander persoon terug te zijn die het niet meer goed heeft zitten en steeds gekkere dingen gaat doen. Hij verdenkt de twee er lang van dat ze samen veel hebben gedaan en na een woede uitbarsting van hun dochtertje ‘Isabelle’ denkt hij de waarheid te horen en draait door. Hierna wordt hij naar een psychische inrichting gestuurd om te werken aan zijn verleden wat er was gebeurd. Al krijg je daar weinig van mee en is de film best rap afgesloten.
Ik vond het gewoon een prima zit, al was het niet heel bijzonder. De boodschap is duidelijk, alleen worden er vooral fouten gemaakt bij de casting en door de regisseur, die soms wat vreemde keuzes wist te maken. Ik had er toch wat hogere verwachtingen bij in ieder geval, en dat vond ik dan weer zonde. De film mocht wat pittiger zijn, en komt er soms toch aardig goed mee weg. Neemt niet weg dat de minuten zo voorbij waren, en het wist me voor het grootste gedeelte gewoon te interesseren.
